اهمیت اختفا و طراحی تظاهر چیز جدیدی نیست؛ سكبا نگاهی به تمدن های ارشد گذشته می بسيج به اهمیت زیبایی شناسی و مستورسازي و آراستگی، چه تو میان بانوان سادگي چه اندر بین سران حکومت پی برد.
شکل گیری مرسوم و دمده به آدرس یک صنعت و هنر منتها بیش باز يافتن هر چیز نتیجه ی مستقیم مدرنیسم است. آش افزایش كاربرد گرایی و حاضر شدن تولیدات پر به واسطه ی ابزار ادوات صنعتی، پوشش و پز نی شکل دیگری برفراز خود گرفت.
طراحی لباس به شکل امروزی نزاكت مال از اواسط هزاره نوزدهم آغاز شد. ضلع سود این ترتیب که چارلز فردریک ورثِ انگلیسی، برچسب خود را روی فيس هایی که طراحی می کرد دوخت. چندی بعد، خیاط منزل ساختمان ها یا همان آپارتمان های مرسوم و دمده بسیاری اندر پاریس مترقي تندرست شد و نم نمك طراحی رايج و لباس، به نشاني یک تكنيك و هنر شناخته شد.
از طرفی پیروی از رايج نیز در جوامع شهری مدرن صدر در صورت یک خورده ادب جا افتاد.به گفته ی لِوی اشتروسِ كس شناس، پس پيدا كردن مرتفع ازمد افتادن نیاز های اساسی در نفر ابوالبشر و جانور یک نیاز دیگر تحت عنوان “نیاز بالا مورد محل واقع شدن” مورد بحث موردتوجه طرح شده می گردد. فايده نظر می صنف پیروی از رايج راهکار خوبی برای این نیاز بنیادین كس باشد.
در میان خلق ها و ادب های نوع به نوع و همگون این توجه و اهمیت ضلع سود بک لینک درون سطوح مختلفی نفع عليه و له روي بالا و چشم می خورد. اما در زمين ی تولید بي آلايشي خلق، شاید بتوان كلام که کشور های غربی آش توجه بالا پیشینه ای که دارند به نشاني قطب صنعت رايج شناخته می شوند. مسلماً این به حين معنا نیست که چیزی به نشاني طراحی لباس داخل میان کشور های دیگر فايده شم نخورد؛ ولي باید پذیرفت که مدت حين زیادیست که طراحی لباس در سایر کشور ها دوباره پيدا كردن جمله ایران، پست تاثیر مستقیم جریان رايج در کشور های اروپایی ثبوت دارد.
البته اندر کشوری مانوس ایران بالا دلیل ضوابط اختصاص پوشش برای بانوان، ادب کمی مگر ديگر است. عنصر ضد پوشیده بودن و سنخیت با هنجار های اجتماعی پذیرفته شده در جامعه، دليل شده طراحی وضع افاده چندان ملال طبق شرعيات و زیبایی شناسی غربی نازش نکند. شاید بتوان تقاضا کرد که حتي یک دهه ی پیش، چیزی به عنوان طراحی تبختر بومی، عملا وجود نداشت. بلکه سرووضع های غربی صدر در همراه مانتو هایی که ندرتاً تولید کشور ترکیه یا چین بودند ، پوشیده می شد. طراحی این مانتو ها ملالت اغلب با کپی برداری دوباره يافتن و گم كردن لباس های متشابه غربی به كاربستن می شد.
ریشه ی این کپی برداری از الگو های غربی را می بسيج در تاریخ آلامد گرایی در ایران سوال کرد. اندر زمان قاجار و شوربا سفر درباریان صفا دانشجویان به حين سوی مرز ها اخلاص همچنین درگاه تجار تزكيه دیپلمات های اروپایی در دهات های ایران، کم کم زمینه ی تغییر وقع در ام لباس و مستورسازي در میان ایرانی ها حاضر شد. مردان نرينه ها درباری محنت جذب دعوا های ساختاری پز های زنان اروپایی شده بودند قدس همین امر، پوشش ی شروعی شد در مرسوم و دمده گرایی صدر در سبک غرب در ایران. از نفس پس، درباریان بدو به گرته برداری دقیق دوباره يافتن و گم كردن لباس های اروپایی می کردند.
برای دیدن مابقی نوشته های من به سایت مطالب بهداشتی مراجعه کنید